Bu vakitlerde -ki akşamdır-
Kendine uzar gölgeler
Aşk yanıltır.
Ağır bir keder eklenir güne ,
Billur bir akarsu
Kendi kendini kirletir .
Bu vakitlerde -ki akşamdır -
Gidecek yerin yoktur ,
her yer birbirine benzer .
Bir muammadır hayat , sorguladıkça kapanır önünde durmadan
Durmadan ağır alnını göğüne
Kar ayazı bir karanlık
araladığın her kapıdan .
Hevesliyiz ama
ürküyoruz bir yandan da
sonu belirsiz bir hayattan.
Bir ırmaktan
su içer gibiyiz , korkarak
soluğu ensemizde
yırtıcı bit hayvandan .
Çok yerimizden yaralıyız .
Kan değil
keder sızıyor yaralarımızdan.