Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil / Hayat'ın kendine karşı duyduğu özlemin oğulları ve kızları onlar / Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler, / Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller."
Peki sevgi nedir? Sevgi özgürlüktür. Sevgi saygıdır Sevgi eşitliktir. Sevgi adalettir. "Öyleyse," dedim içimden, " sev ve onun tarafından sevil, çocukların bunu görüp ögrenecekler."
Başarım o eşlikçinin alay etmesine verilecek en iyi cevapti. Buna pozitif intikam diyorum. Bütün hayatımın temelin oluşturan bir prensip bu. Yanlışları nefret olmadan düzeltmenin bir yolu.
Şu an yaşıyorum ve önemli olan bu.
Hayat geçici. Her zaman, herkes için.
Benim işim, ölene kadar yaşamak.
Benim işim, bedenimle barışmak, onu her şeyiyle sevmek. Böylelikle, temelim sabit olduğunda, elimi güçlü ve cömert bir biçimde uzatabilirim.
"Nedir sizi korkutan?"
"Hemen her şey. Ölmüş olması. Hâlâ yakışıklı olması ve beni istemesi. Yazışmamız, göğsümdeki ağrının tahammül edilemez hale gelmesi, yeniden âşık olmam. Pavel'i terk edip her neredeyse Sergey'in yanına gitmem."
İnsan yumuşak ve esnek doğar, ölünce kaskatı ve serttir.
Bitkiler yumuşak ve bükülebilir doğar, ölünce kırılgan ve kurudurlar. Yani her kim sert ve katı ise ölümün mürididir.
Her kim yumuşak ve uysal ise yaşamın mürididir.
Sert ve katı olan kırılır. Yumuşak ve esnek olan galip gelir.