Veysel21
@Veyselpetekkaya
Her şey biter şiir bitmez :))
Öğretmen
Özel Eğitim Öğretmeni & Psikoloji
Ktü mezunu
Diyarbakır
Diyarbakır
161 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Biz hepimiz dikenli tellerle sarılıyız, her ilişkide bir parçamız kalır ve bölüne bölüne biteriz, de. En büyük hünerimiz kendimize karşı olmak, aykırı yaşamaktır, acı kaynaklarımızı ellerimizle yaratarak...
Yalnızım Ömür Hanım, geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi karanlıklar içre, öyle yitik öyle üzgün, yalnızım...
Susmak yalnızlığın anadilidir Ömür Hanım, şiiridir, beni konuşmaya zorlama ne olur. Sözün sularını tükettim ben, kaynağını kuruttum. Geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde, kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük...
Okur Takip Önerileri
Sahi nedir yaşamın anlamı? Geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp ağır yükler aldığı zamanın derin dehlizlerine. Bakıyorum, umut karam sarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka ne ki? Yaşamsa, gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi içine alan kocaman bir yanılsama... Değil mi yoksa?
Yağmur yağıyor Ömür Hanım... gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına... Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum.
Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar katından?
.. Ve güz geldi Ömür Hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin...
Işıklar yandıkça çoğalıyor
Işıklar söndükçe çoğalıyor
Bir yıkıcı yalnızlık ki hüzünle nemli
Aynı renge boyuyor bütün perdeleri...
Bakır bir telin ucunda
Açan çiçeği sesinin
Ayrılığın rengiyle mahzundu.
içimizde azalan zamanların kederi
Önümüzde bir yere gitmeyen yollar
Sabaha kadar sustuk.
Uzun sürdü bu kez güne çıkışımız...
Öperek ürperen suları yaprak yaprak
Bir yalnızlığı akıyor
Delice kıyısında kimsesiz kavaklar.
Gözleri güneş batmış bir akşamüstü
Binlerce yıldır değişmeyen
Bir solgun resme bakıyor adam...
Karın kapattığı yollarda
Yalnızca serçelerin kanat izleri
Bir tek pencere görünmüyor ufukta.
Gittikçe ağırlaşıyor hiçlik duygusu..
Güz yaprakları
Gözyaşları ağaçların...
Kışa hazırlıyor bizi
İnce ürpermelerle
Ömrünü dolduran sevinç...
Güvercinleri yüreğiyle besleyen çocuk
Toplayıp bulutların nemini gözlerine
Yağmurlara karışıp gitti...
Bütün ufuklardan iyilik esen
Yedi renge bürünmüş bir akşamüstü
Diyarbekir Kalesi'nde çocuklar
İlmek ilmek dokuyarak onurla günü
Dingin güleç ışıklı ve mağrur
Şiirler okuyacaklar Dicle'ye karşı
Salıp ayaklarını rüzgârın koynuna
Barışa sevgiye kardeşliğe dair
Bütün güzel şairlerinden dünyanın...
Ya nasıl ayırırız yıldızları
Kim geçiş izni verecek rüzgâra
Bu tarifsiz ayrılığı güneşe kim
Yağmura kim kuşlara kim öğretecek?..
Sen Dicle'yi, durgun ve nazlı
Ben Kızılırmak'ı, mağrur ve geniş
Sen Siverekli öfkeyi Fransız önünde
Ben dağların onuru Kamalı Efe'yi
Sen Cudi'yi uçurum ve doruk
Ben Konya ovasını beyaz ve tenha
Sen düşmanını ağırlayan konukluğu
Ben son lokmasını konuğa sunan saygıyı
Sen karın türküsünü dağlardan dağlara
Ben köpük köpük büyüsünü denizlerin...