Gnothi Seauton
@VibhutiLuna
Saturn's children come,
Invoke the supercoven.
121 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Acının azalışı tıpkı bir dalganın geri çekilmesi gibidir. Böylece her şey yeniden doğabilir ve yeniden inşa edilebilir.
Bugünün insanlarıyla birlikte bugünün koşullarında var olmak dayanılmaz hale geldi. Her yerde içi boş kabuklardan oluşan dağlar yükseliyor.
Histerinin farklı türleri vardır. Sadece trans ve zihinsel dengesizlikle ilişkili histeri insan sağlığı için zararlıdır ve yıkıma yol açar. Öte yandan bizim histerimiz, manevi bir denge meselesidir; zihinlerimizi berrak tutmaktır ve iç görüden rasyonel düşünceye ve doğrudan tefekkür yoluyla bilgiye giden yoldur.
Okur Takip Önerileri
Kalbin bilgisi gnosisten bahsediyor...
Sadece kendi içimizden gelen öğretiler doğru zamanda ve onlara hazır olduğumuz anda bizi bulur. Başkalarından gelen ifşalara karşı kör ve sağır olmalısınız. Bir insan size ancak dünyevi konularda kılavuzluk edebilir.
Sadece manevi yolda ant içmemiş olanlar geri dönebilir. Manevi konularda içilmiş bir ant, bir emir gibidir. Bu durumda Tanrı da verilen emri gerçekleştirecek olan bir hizmetkardır.
Hayatı boyunca dua ettiği Tanrı yüreğinde uyandı, sırıtan bir şeytanın görüntüsünü aldı.
Sayfa 90Kitabı okudu
Hayatın her türlü felaketine kendini teslim eden bir ümitsizin çaresizliğiyle kalbinde büyük bir tevekkül hissediyordu.
Biçimlerin icadının ve maddenin şekillenmesinin kozmik mekanı ve laboratuvarı olarak yeryüzü kendini ancak bitkiler aracılığıyla ortaya koyabildi.
Bitkilerin, dünyaya biçim vermek için elleri yoktur fakat biçim inşa etmekte onlar kadar mahir varlıklar bulmak zordur.
Canlılık alanına özgü bir tür asalaklık, evrensel bir yamyamlık vardır: Yaşam kendinden beslenir, sadece kendini gözlemler; başka biçimlere ve başka varoluş tarzlarına ihtiyaç duyar.
Bitkiler, yaşamın dünyayla kurabileceği en sıkı ve en temel bağın vücut bulmuş halidir. Dünyayı bütünlüğü içinde gözlemek için en saf gözlemevidir.
Bitkiyi ne fiziksel ne de metafiziksel olarak kendisini ağırlayan dünyadan ayıramayız. O, dünyada olmanın en yeğin, en köklü ve en paradigmatik biçimidir.
Bitkiler uzun ve sağır bir kimyasal rüyanın içinde kaybolmuş, sanki mevcut değilmiş gibidirler. Duyuları yoktur ama içeride kilitli kalmış da değildirler: Başka hiçbir canlı kendilerini çevreleyen dünyaya onlardan daha fazla katılamaz.
Kasvetle geliştik ve bize kaderci dediler. Bizim havamızda gök gürültüsü, doğallık vardı; kapalı hale gelmiştik ve bu nedenle halen yolumuzu bulabilmiş değiliz.
Binlerce yılın labirentinde bilgiye ulaştık.