Düşledik, umduk, arzuladık. Hayal ettik.
Sonra gerçeğin duvarına tosladık ve dış dünyanın hakikatine denk düşmediğini, acıyla fark ettik.
Ürperdik.
Oysa içimizde kıpırdanıp duran bir şeyleri varlığa çıkarmak, dünya gözüyle seyretmek istiyorduk.
'Sabret,şükret, seyret' diyor Mevlana.
Belki sabredemediğimiz için, belki şükredemeiğimiz için seyredemiyoruz.
Kemal Sayar