"Amicus Plato, sed magis amica veritas!" (Piaton'u severim, ama hakikati daha çok severim) Bu bir gösteriş cümlesidir.
Sözün sahibi Aristoteles Platon'dan farklı bir şey yapmaz.
O da aynı şekilde kanılarını anlatır, zihinsel serüvenlerini hikaye eder, yoldan bazı hakikatler devşirir.
Hakikat ise dostu olduğunu söyleyen fılozoflara bel bağlamaz, kendisinden başka dostu yoktur.