Tanrı'nın tüm dünyada olup biten kötülüklerin yanında benim ufak şeytanlıklarımı cezalandıracak kadar bana önem verdiğini hiç aklımdan geçirmedim. Kendimi ne kadar önemli birisi olarak görsem de gerçek patronun kim olduğunu gayet iyi biliyorum.
Benim derdim halka kitap ulaştırmak. Çocuklara, gençlere kitap sevgisi aşılamak. Onların, akıl bilim yolunda ilerlemesini sağlamak. Bunu başarıp halkın yüzünde bir parça sevinç görmek benim için en büyük mutluluktur.
Asıl olan bu değil mi?Yaşarken de öldüğünde de çiçek açabilmek. Halbuki bir türlü sadeleşemiyoruz. Çünkü her yer buram buram gelişmişlik kokuyor. O kadar geliştik ki sonunda kendimizden geçip yolumuzu kaybettik!
Hakkında en çok konuşulan ancak en az yaşanan şey sevgiymiş gibi geliyor. Hepimiz onu arıyoruz ama ne olduğunu da anlamış değiliz sanki.Yaşadığımız sorunların temelinde hep onun eksikliğinden söz ediyoruz. Hani becerebilsek tüm dünya tamam olacak
Kader gülümsediği zaman cok sevinmemeyi, kader gürlediği zaman da cok üzülmemeyi bilenlerdendi.Uyanmakla rüyanın içine daha da dalmak arasında bir anlık tereddüt etti. Uyan-ma sakın. Gönlü, gülümseyi takip etmekten yanaydi...