Artık yorulmuştur gözler
ve kar altında yılgın çiçekler.
İçim dışım taşmıştır, umut buharlaşmış,
Geriye yalnızlık kalmıştır.
Kader dokusun diye onu, o kalmıştır işte.
Dikenleri temizlenmemiş yalnızlık...
Kansız, soluksuz bırakacak.
Kara kışlarda güneş satan yalnızlık...
Susuz gezdirecek kentlerde,
Ay kadar büyüyecek ve kimseler görmeyecek
ve ancak sabah ezanı bölecek
Yalnızlığımızın sessizliğini işte.