"Çünkü gezmek, kendinde durmamak demektir.
Sefere çıkmak; vatanı, şehri terk etmek değildir.
Oralara yapışmış kendimizi terk etmektir.
Bir keşfe çıkmaktır.
Başka yerleri insanları ve zamanları değil.
Her sefer kendi içine doğrudur aslında.
Bulmak için yine kendimizi…
Buluşmak için bilemediğimiz yanlarımızla…
İçimizdeki gizli dünyaların kapılarını tıklamak için…
Bu dünyada ne vardır ki zaten?
İnsanın kendisinden başka keşfedebileceği…
Bu dünyada ne vardır ki zaten?
Kendisini keşfetmişin daha keşfedilebileceği…"
Dert Çağrısı, Mehmet Lütfi Arslan
"Mesela şu dünyada bu kadar insanın içerisinde acaba neden artı bir olarak yaratıldık? Bu kadar Ayşe’nin, Fatma’nın, Mehmet’in Ali’nin içerisinde neden bir de ben varım? Acaba hangi eksiği gidermek için geldim şu dünyaya? Kimin elinden tutacağım? Hangi derde derman, hangi yaraya merhem olacağım? Şairin dediği gibi hangi suyun sakası olduğumu görebilecek miyim? Yetecek mi ömrüm bu soruların cevabını vermeye? Nedir farkım, bilebilecek miyim? Bir sabah bensiz uyandığında dünya, yokluğum fark edilecek mi?"
-Mehmet Lütfi Arslan, Dert Çağrısı
-niye böyle bi kadın oldun sen? niye böyle bi hayatın oldu senin?
-ben hayat başka nasıl yaşanır bilmiyorum ki. benim bildiğim: nesrin ayaklarının üstünde dur. kimseye muhtaç olma. güçlü ol. senin annen yok, baban yok. bi tane ölmüş kocan var. bi de kucağında küçük bi kız çocuğu. sakın düşme. nasıl düşmeyeceksin ki? gençsin, çalışıyorsun, eve ekmek götürüyorsun ama erkek değilsin ki. kadınsın. sen kucağımda küçücükken bile o gözlerin nasıl baktığını bi bilsen. ben bu dünyadan çok korktum nevra. illa bi adama tutunacaksın, o adam bu adam derken kendim adam gibi oldum. erkekleştim. sen bana sordun ya 'niye sakladın?' diye selim'e bi şey olur da alıp götürürlerse yalnız kalırım diye korktum. yalnız kalmaktan çok korktuğum için hep erkeklerin yanında saklandım. yalnız kaldığımı kimse anlamasın, orospu damgası yemeyeyim diye.
-Şahsiyet
-Hakan Günday
Okur Takip Önerileri
"hımbıllığı bırak. bir hayal kur. elindeki aptal telefonu bırak, bir hayal kur. yapamazsın diyenlere kulak asmayı bırak, bir hayal kur. ensende, kaşlarının arasında, koltuk altlarında yuva yapmış örümcekleri silkele, bir hayal kur. kariyer putunu, başarı putunu, mesai putunu kır, bir hayal kur. bir hayal kur, birini sev, kaybet, ayıplan, coşkuya kapıl, hüsrana uğra ama umutsuzluğa kapılma, yere seril ama sürünme. hep hayal kur. çünkü seni sadece onlar iyi edecek."
cins dergi, 33.
ama nasıl hissediyorum biliyor musun? şimdi böyle insanın hayatta güvendiği bazı şeyler vardır ya hani. başı sıkışınca falan... ne bileyim. mesela 155. bir şey olursa polis gelir. nedir, işte itfaiye. yangın çıkınca ararsın. bilirsin ki gelecek. asansörde kaldın diyafon var. basarsın birisiyle konuşursun. ne bileyim. o seni rahatlatır. panik butonları vardır. biryerde kaldığın zaman basarsın. polis gelir yada birisi seninle konuşur. ne bileyim. rahatlatır en azından seni.
şimdi nevra, bunların hiç birinin çalışmadığını düşünsene. birşey geliyor başına 155'i arıyorsun bakan yok. yangın çıkmış itfaiyeyi arıyorsun gelen yok. asansörde diyafona bakıyorsun birisi seni duysun diye. panik butonu mesela orada duruyor öyle. basıyorsun. "kimse yok mu kimse yok mu? duyuyormusunuz beni?" diye bağırıyorsun ama hiç çıt yok.
ya diyorsun ki arkadaş buna bir şey mi oldu ya. böyle bakıyosun. açıyosun duvardan bir ayırıyorsun onu. aa, ananı avradını! bağlantısı yok nevra. kablo yok. o duvarda öyle duran bir şeymiş. senin hayatın ona güvenmekle, inanmakla geçmiş. halbuki seni kazıklamak için koymuşlar onu oraya. sen ona güven diye. sen ona güven. başını kaldırmadan, soru sormadan, işine gücüne bak diye koymuşlar. sen de ona öyle salak gibi güvenmişsin. aslında güveneceğin hiç bir şey yokmuş. işte kendimi şimdi öyle hissediyorum. bir şeylere öyle haybeye inanmışım. o da çok boktan bir durum. o yüzden şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
-hakan günday
-şahsiyet