Gerçek anlamda başarı insanın kendisine yakınlaşma cesareti göstermesidir. Potansiyelini fark eden insan etiketlerin anlamsızlığını, geçiciliğini de idrak edecektir.
Şunu aklımızdan çıkarmayalım, çocuk ailenin semptomudur. Yani hasta olan çocuk değil sistemdir. Tek başına çocuğu iyileştirmeye çalışmak, bütünsel bakışın oldukça uzağında beyhude bir çabadır.
Senin için yaptıklarım,
Senin için kendimden verdiklerim,
Senin için feda ettiklerim,
Senin için vazgeçtiklerim...
Uzar gider...
"Senin için..." ile başlayan her cümle, ödenmesi zor bir borcu temsil eder .
Aslında "senin için" demek, kendinden vazgeçiş demektir.
Kendinden vazgeçerek ötekine bir şeyler sunmak ve onu borçlandırmak, demektir.
Gerçek sevginin içerisinde kendini tanımak, kendi yolculuğunu kavramak, kendi ihtiyaçlarını fark ederek bir sonraki adımda ötekini anlamak vardır.