Elde edebileceğimiz en güçlü ödüller, sevdiğimiz ve saygı duyduğumuz kişilerin ilgisi, onayı ve sevgisidir. Benzer şekilde deneyimlediğimiz en güçlü acı da bu ilginin, onayın ve sevginin yitirilmesidir.
Bir başkasının acısını bir kez olsun kendi yüreğinde, kendi acın gibi duyabilmişsen, kendini o acıdan sorumlu hissetmişsen, ancak o zaman acı neymiş anlarsın. Ve bir daha yanından geçip gidemezsin acının.
Dünyanın kederinin, insanın günahının ağırlığını duymayacak, hesabını vermeyecekti. Kimse zorlamayacaktı onu bu hesabı vermeye, kimse bu yükü yüklemeyecekti vicdanına. Güzel bir hayvan kadar doğal, doğanın kendisi kadar özgür ve “kendisi” olacaktı.
Bence tüm çocukların tırmanmak için kendi tepeleri olmalı. Ve bence tüm çocukların gökyüzünde sadece kendilerine ait bir yıldızları olmalı. Ve bence tüm çocukların kendilerine ait bir ağaçları da olmalı. Bence böyle olmalı.
Öğretmenler cesur olmalı. Çocuklara sunduğumuzun ne kadarının onlar tarafından alındığını asla bilemeyiz, her birinin kendine has bir öğrenme tarzı vardır ve öğrendiklerinin birer parçası haline gelerek dünya ile baş ederler.