Seslenebilseydim, bir işitenim olurdu belki. Geri dönün derdim. Geri dönün çocuklar. Belki gelirlerdi.
Gazze'den geride kalmış ne varsa böylesine içini çekmezdi. Yeniden hayat bulurdu her şey. Soğuk olmazdı böylesine. Üşümezdim bu kadar. Nefes alırdım. Başımı Kudüs'ün eşiğine koyardım. Koyardım çünkü orada bir yerde bekliyor kardeşlerim..
İnsan kendisine duyduğu sevgiyi ara sıra dillendirmeli, kişisel gelişimciler öyle diyor. Ama ara sıra da küfretmeli insan kendisine, bunu söylemiyorlar. Çünkü onların küfre yaklaştıkça artan inançları yok.
İnsanların akıllı ya da aptal olmaları beni ilgilendirmiyor artık. Bir şeye inanıp inanmadıklarına bakıyorum. Kalplerinde et ve kandan başka bir şey olup olmadığına.