Anladım ki insan kendi seçmeden kurtulamazdı. Çünkü başkalarını suçlamayıp yaşamının neden böyle olduğu ile ilgili kendinle yüzleşmek tercih edilen bir şey değildi.
Aslında mutlu ve huzurlu olmanın yolu da bundan geçiyor. Kendini tanıyan ve hatalarını kabullenen insan kendiyle barışık oluyor. Kimseyle mücadele içerisine girmeye gerek duymadan sadece kendine odaklanabiliyor.
Hep bu yüzden değil mi zaten tüm bu yaşananlar? Erkekler duygularını belli etmemeli, erkek dediğin ağlamaz gibi olmaması gereken cümleler...
Ve onlar duygulu olmayı hep güçsüzlük zannettiler belki de karşılarında ağlayan bir kadın olduğunda onu anlamadılar. Çünkü ağlamayı zayıflık ve acizlik olarak gördüler. Ağlamak acizlik değil kendini ifade edebilmek için kullanılan bir duygu.