Bir önceki kitap çok güzeldi. Serinin en sevdiğim kitabı, demiştim hatta. Sanırım beklentilerimi o zaman çok yükselttim çünkü bu kitap bir tık aşağıda kaldı. Konusu güzeldi; Noel zamanı, seri cinayetler, katil kim ve olay nereye bağlanacak yönünden tatmin ediciydi. Ancak sanki kitabı başka birisi yazmış gibiydi. Eve, önceki kitaplardaki Eve gibi değildi. Roarke'da aynı şekilde. Eve ve Roarke arasında çok sevdiğim bir iletişim vardı benim. Her kitapta ortak hareket etmeleri, olayları çözmek için birlikte ilerlemelerini çok seviyordum. Bu kitapta o iletişim yerine salt smut vardı. Ne zaman bir araya gelseler sonu yatakta bitti resmen. Bunu sevmedim ben. Eve daha yumuşak, saçma sapan bir hâldeydi, cinayetler sebebiyle bir noktaya kadar bunu anlasam da yine de sevmedim. Ayrıca kitapta bir ilişki türü vardı, ondan nefret ettim. Peabody'den de nefret ettim ya. Çok saçma bir karakter, keşke kitabın birisinde kurtulsak ondan. McNab sevdim ama. Şapşal ve tatlıydı bence.
Kitabın çevirisi tam çöp, yazım yanlışları almış başını gitmiş. Cümlelere saçma bir şive verilmiş, çoğu sahne geçişleri de değişikti sanki oralar atlanmış gibiydi. Çok eleştirdim biliyorum ama okuduğuma pişman değilim. Hızlı okunması bile yeterli benim için açıkçası. Oturmayan, sinir eden yanlarını bir şekilde görmezden gelmeye çalışıyorum, devam kitapları güzeldir diye.
