Hayal kırıklığımı nasıl anlatabilirim bilmiyorum.
Sevdiğim tek bir şey var: O da ana karakterin anlamsız hareketlerde bulunmaması.
Bundan sonrasında tamamen sevmediğim şeylerden bahsedeceğim, hepsi de aynı kapıya çıkıyor: Kitap hiçbir şey hissettirmiyor. Ciddiyim. Heyecanlı olması gereken sahneler o kadar hızlı hızlı yazılmış ki dümdüz okuyup geçtim. Açıklamaya bile çalışmayacağım o kadar heyecansızdı.
Ayrıca kitapta ana karakterin bir sırrı var. Normalde ben böyle sırlar olduğunda ortaya çıkana kadar ana karakterin yerine dertlenirim. Bu kitaptaki sır o kadar umurumda olmadı ki yani cidden nasıl anlatabilirim hislerimi bilmiyorum. Sanki araya "Bu arada haberiniz olsun benim şöyle bir sırrım var kitabı gizemli tutmak için kıps" diye koyulmuş gibi.
Bu arada ana karakter güçlü mü değil mi anlayamadım. Şöyle bir bakınca güçlü, evet. Ama bunu da hissetmedim. Bu da bizi heyecanlı olması gereken sahnelerin hiçbir şey hissettirmemesi kısmına götürüyor. "Şurada iki kişi var. Tamam ikisini de öldürdüm." İşte size kitabın heyecanlı bir kısmı. Nasıl ama tüyleriniz diken diken oldu, değil mi?
O kadar sıkıldım ki 140 sayfayı okumam 5-6 saat sürdü. Kafam sürekli başka şeylere gitti durdu.
Yazacak başka bir şeyim yok. Kitabın fantastik kısmından bahsetmek isterdim ama sanki o da "Dur şunu araya katayım da değişiklik olsun" diye yazılmış.
