Bir an gelip de küllenince
Yüreklerimiz dinlenince
Başka sevgilerde teselli bulunca
İşte biz o gün düşüneceğiz
Etrafımızı sarıverecek
Bir boşluk ki asla bitmeyecek
Her şey bir anda anlamsız gelecek
İşte biz o gün tükeneceğiz
bu hikâyeye eyvallah
çünkü buluşamadık saat kulesi'nin altında
sen mi beklettin
ben mi yanlış saatte bekledim orda mevzu bahis değil
sen yastığında yalnız
ben yaptığımda
Mesela ben çok gülerdim, çok konuşur, saatlerce aynı konudan bahsedebilirdim. Ama bir şeyler oldu sonra, gerçi bir şeyler hep oluyordu ama ben geç farkettim işte, bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun bir şeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiçbirine. Çok sevdim herkesi ama kimsenin sevdiği olamadım. Çok şey sayıkladım, kimse anlamaya çalışmadı. Sonra sustum, hep öyle olur ya zaten.
Ah! İnsanın nasıl ağladığını bilseydiniz, Yalnız ve yurtsuz yaşamaktan...
Arasıra meskenimin önünden,
Geçerdiniz.
Eğer bilseydiniz ne husule getirdiğini,
Saf bir nazarın mahzun bir ruhta; Pencereme bakardınız,
Gûya tesadüfle.
Eğer bilseydiniz nasıl bir mehem getirir, Bir kalbe bir başka kalbin huzuru, Kapımın altında otururdunuz,
Bir hemşire gibi.
Bilseydiniz ki ben sizi seviyorum, Hususile nasıl sevdiğimi bilseydiniz, Hattâ belki içeri girerdiniz,
Sadece...
Çeviren Halit Ziya Uşaklıgil
Belki konuşmuştur. Hiç belli olmaz.
Belki suskunluğunu korumuştur. Hiç belli olmaz.
Belki söz konusu o değildir.
Bu konuda bir şey söylenemez.
Belki o sıralar, o başka bir yerdeydi.
Bu da olasıdır.
Belki, ben bu satırları karaladığım sırada her şey açıklığa kavuşmuş olacaktır.
Kalınca sebepsiz bir başıma
Hatıralar beynimde dans ediyor.
Günahlarım dizilip bir bir karşıma
Sanki birer birer intikam alıyor
Yüreğimden zincire vurulmuşum
Anılar her bir halkayı bağlıyor
Ben duygularımın esiri olmuşum
Hatalar yalan duygularda başlıyor
Sen de benim hatalarımdan birisin
Sen en büyük günahların bedelisin
Senin için harcanan zamana yazık
Sen en güzel duyguların katilisin
İstemem senin ne sevgini, ne kendini İstemem ben bu hayatın sözüm ona pembe rengini
1980
Ne olacaksa oluyor zaten.
Engel olamıyorsun,
Tahmin edemiyorsun,
Seçim yapamıyorsun.
Herkesin haklı sebepleri oluyor herşeyin sonunda.
Çünkü ile başlayan cümleler kuruyorlar sana.
Alışıyorsun...
Hatta aldırmıyorsun.
Sen beni unutabildin mi bilmiyorum.
Ben seni aramıyorsam, korktuğumdan.
Biraz alıştığımdan,
Biraz aldırmadığımdan,
Biraz aldatılmışlığımdan.
En çok da farkında olduğumdan...
"Beden bakımından çocuk, düşünce bakımından yaşlıydım, o kadar okumuş, o kadar düşünmüştüm ki, bu geçitlerin dolambaçlı güçlüklerini, bu ovaların kumlu yollarını göreceğim sırada, yaşamı soyut bir biçimde, tepeleriyle tanıyordum."
Mutsuz yaşamanıza neden olan hiçbir şey için savaşmayın. Yolunuzu değiştirin. Bu, pes etmek değildir. Sadece bazı şeyler savaşmaya, uğraşmaya değmez, sizin kıymetinizi bilmeyen insanlara zaman ayırmaya gerek yok.