Sabitlenmiş gönderi
“Kendi özgürlüğümüzü hissettiğimiz oranda başkasının özgürlüğüne saygı duyarız."
Hiç kimse, sana zaten senin içinde olmayan bir şeyi gösteremez.
Okur Takip Önerileri
Her insanın “içindeki çocuk” kusursuzdur;
çünkü “içimizdeki çocuk”, değişme ve gelişme kapasitesi anlamına gelir.
Ben çocuğum. Bazılarının benden daha güzel, bazılarının benden daha akıllı olduğuna inanan insanlar var. O insanlara bazı şeyler yanlış öğretilmiş. Onlar, bu gerçeği bilmiyor.
Ama fark etmez, ben yine de bu hâlimle güzel, bu halimle akıllı, bu hâlimle kusursuzum.
“Zamanları değiştiren de, kendilerini değiştiren insanlardır.”
“Çocuklar, ihlal etseler dahi kendilerine gösterilen davranış kurallarına inanırlar.” -Orwell
Paylaştığıma benzer haberlerdeki gibi ölmemiş, anne-babanın benzer davranışlarından sağ çıkmış insanlardan müteşekkil bir dünyada yaşıyoruz. En büyük hasarlarımız, içeriden, görünmez olanlar. Anne-babalarımızın tepkisi ne kadar “iyiliksever”, “şefkatli ve hoşgörülü” olsa da, ne kadar yumuşak biçimler alsa da, yukarıda örnek verdiğim çocuklardan daha az hasara uğramış olduğumuzu düşünmüyorum.
Aşırı olan, hiçbir zaman, çocuğun davranışı değildir;
bu, binlerce yıldır kafamıza böyle kazınmış olsa da.
Anne/baba etraftayken çocuğun sönükleşmesi, kültürel olarak çocuğun benliğine ket vuran bir annelik-babalığın ülkemizde yaygın olduğunun ispatı.
Tek istediğim, bir şey yaptığımda “Şundan dolayı yapıyor.” gibi düşünceler uyandırmadan içimden geleni yapabilmek.
Rüzgar çıktığında yanımda şapkam yoksa ben de fularımı başıma bağlıyorum ve her seferinde, bir kadının o veya bu şekilde giyindiğinde bir erkekten ne kadar daha kolay kodlandığı geliyor aklıma.
Kadın ya da erkek, dünyanın, magazin sayfalarının bize emir verdiği şekilde giyiniyoruz ve aslında çok rahatsız edici, sağlıksız bir şey olan sütyenlerimizi takarken, ayak anatomisine göre dizayn edilmemiş ayakkabılarımız ayaklarımızı sıkarken bacak bacak üstüne atıp İran’daki kadınların dışarı istedikleri gibi çıkamamalarının ne kadar da üzücü olduğunu söylüyoruz birbirimize.
İran’da bir kadının bizden daha çok baskı altında olması, bizim altında olduğumuz baskıyı hafifletmiyor.
Toplumun bize “Başka türlü olmaz.” diye öğrettiği şeylere inandığımız oranda çocuklarımızı sakatlıyoruz, onları göremiyoruz, anlayamıyoruz, tanıyamıyoruz.