Ama illet başkasının başına gelince kolay. Başkasının derdi her derde devadır: bakar bakar, " Benden kötüleri de var" deyip hâline şükreder, kendi derdini unutursun.
Asıl el âlem bana rezil oluyor. Görüp de görmeyerek.
Tek zulüm gören senmisin?
Bazılarının duvarları kalın sadece.
Seslerini duymuyorsun....
İnsan kimse yokmuş gibi yaşamayı öğreniyor.
Mademki duyup duymazlıktan geliyorlar,yok sayıyorum bende onları.
Bana sorsalar,sadece "Leyla"olmak isterim "Leyla ile Mecnun "bile degil,düz Leyla.
