Keşke dedim, insanların daha düşünceli olduğu bir dünyada yaşasak. İnsanlar kalp kırmak için bu kadar çabalamasa. Keşke kalp kırmanın, bir insanı üzmenin ne kadar beter bir şey olduğunu herkes anlasa. Kırılan kalplerin hesabı elbet bir gün sorulacak ama o kalp hep kırıldığıyla kalacak. Keşke insanlar insanlara ve insanlar kendilerine bunu yapmasalar.
Sayfa 45Kitabı okudu
İnsan hayatı çok karmaşık. Bütün aksaklıklara, kusurlara, yanlışlara, kazalara, belalara, ayrılıklara rağmen bir şekilde devam ediyor. Bazen, çok bunaldığınız ya da kırıldığınız anlarda sizin için bir süreliğine durmasını istiyorsunuz. Ama durmuyor. Hatta çoğu zaman daha da hızlanıyor. Sizin kırgınlıklarınızın, hatalarınızın, kayıplarınızın dünya için ne kadar önemsiz olduğunu göstermeye çalışırmış gibi bir hal alıyor. Kendi duygu karmaşanıza odaklandığınız anlarda öyle süratle akmaya başlıyor ki, zamanla bazı şeyleri takip edemiyorsunuz. Takip edemediğiniz bu meseleler gelip ayağınıza dolanıyor ve sizi sertçe yere çalarak nevrinizin dönmesine neden oluyor. Tekrar doğrulduğunuzda sizin karmaşanız dışında dönen dünyayı fark ediyorsunuz ve o andan itibaren yapmanız gereken tek şey düzene ayak uydurmak oluyor.
Evet. düzene ayak uydurduğunuz müddetçe oyuna dâhisiniz. Düzenin bir parçası olduğunuzda insanlar yüzünüze gülüyor, size kibar şeyler söyleyip iyiliğinizi düşünüyormuş gibi davranıyor. Düzene dahil olduğunuz müddetçe onlardan birisiniz. Aksi olduğu ise, önemsenmeyip bir köşeye atılıyorsunuz. Sanki size hiç ihtiyaçları yokmuş gibi, bu çark sensiz de döner güzelim derlermiş gibi gözlerini karartıp, yokluğunuzu görmezden geliyorlar. Umursamıyor ya da önemsemiyorlar. Ve bu da hiç hoş bir duygu olmuyor, tecrübelerimden biliyorum.
Sayfa 85Kitabı okudu