Şiir her daim farklı bir yere sahiptir. Ümit Yaşar da şiir türünde ayrı bir yere sahiptir, bence.
Kitap şiirlerden başlıyor daha sonra mektuplara geçiyor. Şair o kadar naif ki bu mektupları, mektup bekleyip de alamayan insanlar için yazdığını söylüyor. Gerek üslubu, gerek zarifliği, gerek ince düşüncesi... Ne düşünürseniz düşünün. Bir şair bu kadar kırılgan olabilir ancak. Her bir cümlesi sanki ruhunuza çiçek açtırıyor. Lakin bazen de o ruhunuza çiçek açtıran cümlenin sonundan öyle bir cümle geliyor ki.. Nerden vurulacağınızı şaşırıyor, sanki vücudunuz kan revan içinde kalmış gibi cansız bir şekilde kitaba boş gözler ile bakar hale geliyorsunuz.
Belki de ben şiiri çok sevdiğim içindir bu düşüncelerim, bilmiyorum. Ama mutlaka okunması gereken bir şiir kitabı diyorum.
Keyifli okumalar diliyorum.