Ayşegül Topcu Sesli
@aysegulvekitaplar
Biyoloji Öğretmeni
Yüksek Lisans
711 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Ey herşey bitti diyenler
Korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
Ne kırlarda direnen çiçekler
Ne kentlerde devleşen öfkeler
Henüz elveda demediler.
Bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
“ Biçare günlerde ne lüzum var şairlere.”
Friedrich Hölderlin
Sayfa 287
An die Parzen adlı şiirinden.
“Bir kez yaşadım tanrılar gibi, fazlası gerekmez.”
Friedrich Hölderlin
Sayfa 287
Okur Takip Önerileri
Güzelim aşk toksik ilişkiye dönüştü…
Adam, kadından da kendinden de nefret ediyor.
Kadın, adamdan da kendinden de nefret ediyor.
Sayfa 282
Moskova’dan bahsediliyor.
“.. vagonların içinde en yoğun kalabalıkta bile insanlar sakin, çoğunun elinde ayakta ya da otururken birer kitap var. Kitap okuyan sıradan insanlar, işçiler memurlar. Okudukları döküntü değil, iyi kitaplar. Başka hiçbir ülkede her tezgahtar kadın ve her inşaat işçisi ezberi şiir okuyamaz…”
Sayfa 265
“Tepeden tırnağa dünyevi olmana karşın benim için kutsaldın.”
Sayfa 248
“Yeni bir başlangıç için yarım aşk yeterli olur mu?”
Sayfa 240
“Hans, akşama Katharina’ya yine şöyle yazıyor:
yalvarıyorum yüreksiz olma.”
Sayfa 221
“Kayıt altına alınmamış şeyler yaşanmamış demektir.”
Sayfa 189
“Katharina Hans’a yazıyor: Yalnızca birlikte geçirdiğimiz anlarda mutluyum.”
Sayfa 188
“Şu lanet olası yirminci yüzyılda asıl maharet, kişinin kendi duygusunu kendinden ayırıp mikroskop altına koymasından ibaretti. Onca karmaşadan sonra.”
Sayfa 173
“İnsan gözlerini dört açmazsa duygu, gözlerin ve tüm düşünce sistemini rastgele birbirine yapıştıran insan oluyordu.”
Sayfa 173
“Uyan artık uykudan uyan, uyan esirler dünyası!”
Sayfa 170
“Mutluluk denen şey meğer gerçekten varmış, diye düşünüyor kız.
Mutluluk denen şey meğer gerçekten varmış, diye düşünüyor adam.”
Sayfa 158
“İnsan gerçek olanı bilse, suskun olanı duyabilse ve gölgede duranı görebilseydi, dilemenin bir anlamı kalır mıydı o zaman?”
Sayfa 157
Lenin’in silah arkadaşı Buharin diyor ki:
“İnsan ölürken kendine, ne uğruna örüyorsun? diye sorduğunda, ansızın sarsıcı netlikte kapkara, kocaman bir boşluk ortaya çıkıyor. Pişmanlık duymadan ölmek istiyorsa, uğurunda ölmeyi gerektirecek hiçbir şey yoktur.”
Sayfa 154