Cemal Şakar yazarlığını kitabın içinden bir cümleyle tanımlıyorum."Yaptığı, doğru kelimeyi ait olduğu yere oturtmaktı."Ne de güzel söylemiş.Ne bir eksik ne bir fazla.
Her hikayede içimin bir yerlerinin sızladığını hissetmek, arka arkaya iki hikayeyi okuyamamak, kelimelerin bu kadar farklı benzetmeler kurması, emek gerektiren bir dil işçiliği....
Korkuyu yenip başarıya kavuştuğum her şeyde Moni gibi davranıyorum.Her yerde pastada, kazakta,uçurtmada başardığımı görüyorum.Sonra bir de bakıyorum korktuğumun müptelası olmuşum.
