Hiç bir zaman hırs yapamadım şu hayatta. Bakıyorum etrafıma bütün insanlar hayallerinin peşinde.
Ne güzel, bazısı kariyer, bazısı ev, bazısı araba istiyor.
İstemedim şöyle büyük bir evim olsun, çok param olsun. İyi bir kariyer yapayım ki insanların bana bakışı iyi olsun. İstemedim.
İnsanın özüne inmek istedim, vardı belki de bir umut insanlıkta. İyi bir dost bulayım istedim, şöyle iki lafın belini kırarız. Yine Orta Doğu bataklığına çözüm ararız.
Herkes gülücük saçıyor maskeli suratlarıyla. Bilmiyorum sanki senin bu hallerini.
Basitliği sevdim. Basit insanları sevdim çünkü onlarda kendimi gördüm. Taş çatlasa 50 yıl daha yaşarım, gerek var mı bu kadar hırsa!
Bir simiti ikiye bölüp paylaşmanın tadını verebiliyor mu başka şeyler? Bir bardak çay, bir de kitap yetmiyor mu insana?