“Kaybının farkında olmadığım bir parçamı bulmuş gibiyim.”
Seni bir daha görmeme korkusu yüzünden parmaklıklardan uzaklaşıp duvara yaslanıyorum. Üzerimde yeşil kazağın, ellerimde, yüzümde, saçlarımda kokun... Dönme ihtimaline tutunup, ölmekten korkuyorum..
Sokağın denize en yakın olduğu kısımda, beceriksizce laciverte boyanmış tatlı bir bank duruyordu. Sessizce oturduk bir süre on dakika mı bir saat mi hala bilmiyorum.
Endişelerim iyi yok olmuş gibi geldi, her şey bir kenara bırakıp yaşadığım, anın tadını çıkardım. Deniz öyle sakin, gece öyle ışıltılıydı ki...
“ Yağmur olur geçen yıllar, şemsiyen var mı?
İçinde kalabalıklar sırılsıklam
Ölüm dediğin aslında yalnızlıkmış
Bir sabah bir bakıyorsun, herkes gitmiş.
Hangi düş yaralanır gerçekle,
Hangi dal incinir yeşilinden,
Gel duman gizlesin yüzümüzü,
Bir sigara ver bana…”
Sayfa 271Kitabı okudu