Bülent Parlak, okumayı sevdiğim bir şair. Tarzı, bazen anlaşılmaz kelimeleri, dizelere bıraktığı kelimeler hepsi aslında olmayan bir bütün gibi dağılıyor zihinde. Velhasıl kelam Ricakeş kelimesi kitap ile lügatımıza girmiş olabilir ama çıkmayacağı kesin.
Öyle bir yanıldım ki herkese anlatmak istiyorum
Kendine ancak kahrolası hatırlatmalarda yer bulan
Yoksul ve zamansız bir halk gibi
Yaşananlarla arası hep bozuk
Ve geride bıraktıklarımız hamayıl gibi koynumuzda
Günaydın çaresizliğinden başka kabahati olmayanlar, elini rüzgara kaptıranlar, uyanıp en yakınındakilere güneş olanlar, sesiyle konuştuklarına sarılanlar, telaşının bitmesini beklemeden durup kendine dönenler. Günaydın ben tuhaf, sen güzel, dünya mutlu.
Her gün barışı, sevmeyi, şiiri, dostluğu, insan olmanın erdemlerini anlattığım o çocuklar bana daha ilk gün büyük bir şeyi anlatmıştı:
Sevmek, insanın canı pahasınadır.