kadınlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde ’yetim-öksüz’ kalan çok olur.
mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle saklanmış küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler...
çekmecenin dibinde artık kimsesizdir eski tarak.
sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.
bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
sık sık boynunu büker ’sarıkız’.
teki kalmış o eski bardağın anlamını bilen olmaz, değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.
balkon artık sessizdir.
koridor kimsesiz.
bir kadın gittiğinde...
bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci...
bir anne gider...
bir dost...
bir arkadaş...
bir sevgili...
ne çok kişi yok olur aslında, bir kadın gittiğinde.
Bekir Coşkun
Gaz bombalarını havai fişek say…
TOMA’lar şampanya patlatıyor…
Bak müzik; siren sesleri…
Çığlıklar duyarsan; yılbaşı sevincidir…
Rahatını bozma Türkiye; yeni yılın kutlu olsun…
[ Bekir Çoşkun ]
Kar; birleşmenin gücünü öğretir bize...
Bir tek tanesi, minik bir kelebek gibi avucunuza konduğunda... Narin, yok olmaya hazır, cılız, zayıf ve güçsüz...
Ama bir araya geldiklerinde, tüm yolları, bulvarları, köprüleri kapatabiliyor işte kar taneleri...
O deniz...
Kendisi sudur ama ortasında susuz kalanlara bir yudum su vermez cimri...Ve cesedi götürüp ortasına atın, karakolun önüne getirir bırakır huysuz...
Çünkü o; içinde başlayan yaşamı, aynı mükemmelikte, aynı titizlikte, aynı düzende ister...
Ciddiye alınmadığında...
Boğar sizi...
Bence bu ülkenin ciddi sorunu sensin...
Senin yüzünden bu topraklarda yaşayanlar çok acı çektiler... Yalakalık yapayım derken, onlardan gerçekleri sakladın, aldattın, yanılttın.... Senin yalakalıkların yüzünden yanlışlar gizli, suçlar örtülü, hatalar kapalı kaldı...
Hep güçlünün yanında olduğun için yalaka, güçlü yaptıklarını doğru, ettiklerini haklı gördü her zaman...
Yine iş başındasın...
Hiç utanma duygun yok...
Utanmazsın, utanmaz...
En çok yalnız insanlar kapıların anlamını bilirler...
Ve ben kapanan panjurları sevmiyorum...
Bu hüzün demek...
Kediler aç kalacak, çiçekler sulanmayacak, bahçeden çocuk sesleri gelmeyecek demek...
Pencerelere monte edilmiş tahtadan bir ''hoşçakalın'' mesajı gibidir kapanan panjurlar...
Ne zaman bir panjurun kapatılışını görsem...
Gidip açasım gelir..
