Pencereden dışarı, karşıdaki binada bir evin içine bakıyorum. Orada bir sürü insanın kendi yaşamlarını sürdürdüklerini ve bizim evimizden içeri hiç bakmadıklarını düşünmek tuhaf. Neye yarar ki komşular o zaman? Evlerinde dolaşıyorlar, ölmeyecekmiş gibi yapıyorlar, ama ölecekler; bakkaldakiler de ölecek. Yürüteçli ihtiyar belki de şimdiden ölmüştür bile. Rahat uyu, acımız büyük.