Ebu'l Ferec Abdurrahman'ın okuduğum ilk eseri. Ve diğer eserlerini de okumam gerektiğini düşündüren eseri.
Derin derin düşündüren,bazı yerlerinde kendinizi bulabilceğiniz,bazı yerlerinde acaba ben de böyle mi?diye düşüneceğiz ve çokça da sizi düzene sokacak bir eser olmuş.
Çok sıkmadan,nokta atışları yaparak anlattığı Allah Aşkına tutulup gidiyorsunuz. Tutulup gittiğiniz nokta anlatım değil, Allah Aşkı oluyor.
"Gözümün nuru,kalbimin neşesi Rabbim." diye hitap ediyor. Bizde kalıplaşmış olan; Ya Rabbi,Allah'ım veya Mevlam kalıplaşmış hitaplarından çekip alıyor bizi.
Gözümüzün Nuru,Kalbimizin Neşesi Rabbim Razı olsun.
