Bütün sanatlar gibi edebiyat da hayatın yetmediğinin itirafıdır.
Tahir olmak da ayıp değil,
Zühre olmak da..
Hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş,Tahirle Zühre olabilmekte,
yani yürekte..
Meselâ,bir barikatta dövüşerek
meselâ,kuzey kutbunu keşfe giderken,
meselâ denerken damarlarında bir serumu,
ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil,Zühre olmak da..
Hattâ sevda yüzünden,ölmek de ayıp değil.
Seversin dünyayı doludizgin,
ama o bunun farkında değildir.
Ayrılmak istemezsin dünyadan,
ama o senden ayrılacak.
Yani sen elmayı seviyorsun diye,
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi,artık
yahut hiç sevmeseydi,
Tahir ne kaybederdi Tahir'liğinden?
Tahir olmak da ayıp değil,Zühre olmak da..
Hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil..
Nazım Hikmet Ran
Okur Takip Önerileri
“Gittin… Asla gidemem” diyendin ve ben bilirdim asıl gidenlerin “asla” diyenler olduğunu…
Gelişi güzel ayrılıklardı benimki.. Senin kadar esaslı, hiç gitmedim senden.
Zaten önce sarıp, sonra üşütmüyor mu her kol? Ayrılık hep aşk kılığında gelmiyor mu?
''...Hava soğuyunca değil, yüreği soğuyunca başlarmış insanın kışı...''
"Göçmen kuşların kanı çabuk kaynardı birbirine. Şayet herkes her daim seferi olsaydı, belki de dünyada hiç savaş olmazdı."
Eğer silemeyeceksen geçmişimin tozlu raflarına üfleme. Sonra sen gidiyorsun, ben boğuluyorum o tozların içinde.
.... kısacası senin dönecek yüzün olsa bile benim seni koyacak bir yerim yok.
Şimdi ben seninle yürüdüğüm yolları başkasıyla yürüyemiyorsam, bu o yolları unuttuğum için değil seni unutamadığım içindir