Okuduğum ilk eğitimle alakalı kitaptı ama son olmayacağını kitabın içinde kendimi bulduğumda fark ettim. Etrafımızdaki çocukları çiçek biliyoruz hepimiz. Nadide birer çiçek. Peki dünyada binlerce tür çiçek varken, hepsine sadece bir türün adıyla seslenmemiz ne kadar doğru? Belki ısırgan otu onlar, belki hindiba. Evet çiçekler, çok güzeller ama hepsi farklı. Okurken bunu sonuna kadar hissettim.
İnsanlar gibi çocukların da farklı fıtrat ve duygulara sahip olduğu, yaşadıklarıyla değiştikleri ve anlanamadıkları zaman ne hâle geldiklerini görüyorsunuz. Yazar, bizi bahçıvan olarak görüyor. Onların bakımından biz sorumluyuz ama hepsine aynı şeyi uygular ve özelliklerini önemsemezsek bir süre sonra hepsinin öleceğine vurgu yapıyor. Böylece bahçıvan değil, mezarlık bekçisi oluyoruz.
Çocuklar çiçektirler diyorum doya doya yine, bambaşka kokusu ve rahiyası olan binlerce çiçek.
Naçizane, her yaşa tavsiye.
