Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

mono

insan kendini kaçak hissettikten sonra hiçbir yerde özgür değildir, içeride ya da dışarıda olmuş hiç fark etmez.
Reklam
ferdinand bazen tek tek her şey hakkında düşünmeyi deniyor, fakat düşünceler ondan kayıp uzaklaşıyor; orada öylece donuk, hareketsiz ve görünürde düşünceli gibi otururken huzurundan geriye ne kaldıysa yakıcı bir gerginliğin içine akıp gidiyordu. o zaman hayatının insanüstü güçler tarafından iki tarafa çekiştirildiğini hissediyor ve tek bir şeyi arzu ediyordu: tam ortadan bölünmek.
özgür kalmak için yeterince istekliysen karşındakiler kim olabilir, kötü kalpli deliler yalnızca! sen özgür olmayı yeterince istemezsen işte o zaman seni ele geçirirler, o zaman deli sen olursun.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
ah laikse aşkımız elbet biter bir kışbaharyaz günü gözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarıma
bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Reklam
beklenen daha gelmemiştir; özlenen artık gitmiştir.
ne çok şey yaşadığımı düşündüm — ne çok... sen — ne çok...
birkaç yudum içebildiğin kahveni yudum yudum içtim, sen gidince — ama bitirmedim, bıraktım biraz. sonra, yürüdüm. anlamsız cadde boyunca. öylesine. amaçsız. biryerlere girdim. oturdum birsüre. sonra, dışarıdan ışığın geldiğini gördüm. kalktım, çıktım, yürüdüm. tatlı huzur ışığımızın yanından geçerken, saatimizdi. geldim. gürültüler vardı — oysa tamamiyle sessiz olmalıydı. değildi. ama bomboştu — gürültü aralarından işitiliyordu boşluk. kafam gibi — gitmiştin — ben ne zaman gelebilecektim? — gözyaşların içimde duruyor: "daha kötü mü olur?" "daha kötü oldu." üç kez dönüp bakmıştın: — hayır canım, daha iyi oldu: beckett'in "daha iyi"si — sen de biliyorsun: daha iyi ağrıdı, daha iyi yağdı...
her ölüm dünyada bir çatlak açar — bir boşluk bırakıp öyle gider her kişi: öteki kişiler de, şimdi, o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurmakla görevlendirilmiş hissederler kendilerini.
ah, canlılığım her zaman vardı elbette, sadece yaşamaya cesaret edememiştim, kendimi boğazlamış ve kendimden gizlemiştim; fakat şimdi bütün o baskı altındaki güç patlamıştı, yaşam denen o zenginlik, o tarifsiz kudret bana galip gelmişti.
Reklam
insanların beni tanıdığı halime aslında hiç uymuyorum yaşlanmaktan korkuyorum okunmaya değecek bir şeyler yazamamaktan da insanların güvenini boşa çıkarmak istemiyorum mutlu olmayı öğrenememekten bir gün yeniden kırılmaktan ailemi kaybetmekten sonunda yapayalnız kalmaktan korkuyorum
sabah uyanıp güne başladığımda yine yok olup gitmiyormuşum gibi yapmak zorunda kalacağımı düşündükçe göğsüm daralıyor.
karanlık kuytu köşelere kaçıp duruyor aklım. sonunda bana geri döndüğünde neden sana yetmediğimi anlıyorum
sözlerim rahatsız eder, susmam isyan sayılır.
1.098 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.