Bir zaman sonra ellerimi açtığımda Allah’a söyleyecek hiçbir şeyin olmadığını fark ettim…. Bekledim kendimi zorladım ama tek kelime alamadım ağzımdan……,böylece susmuş olduk….
Seccadenin üstünden saatlerce kalkmıyor uzun uzun dua ediyordum tam olarak ne dilediğimi de bilmiyordum dilemek isteyeceğim şeylere bizimkilerden önce Allah izin vermiyordu zaten, patrona işlerini yapıyorlar diye kendi adamlarini şikayet edemezdiniz sonuçta :)))
Yaşam bize başından itibaren bırakabilmeyi ayrılabilmeyi öğretmeye çalışıyor zamanı geldiğinde bütün bir dünyadan bildiğimiz ve içinde sevdiklerimiz olan yaşamdan ayrılmayı başarabilmemiz için bize pratikler yaptırıyor.
Konaktan apartmana, evden daireye, bahçeden balkona, topraktan saksıya, cennetten dünyaya geçilmişti işte daireler büyürken bahçeler küçülmüş sonunda tümüyle yok olmuştu.
Anlattıklarımı hiç aşk acısı çekmemiş birinin anlamasının imkanı, çekmiş olanlara ise daha fazla anlatmanın lüzumu yok, siz ne yaşadıysanız ben de onu yaşadım!