“Bazen; hayat yorar insanı…
Şarkılar yorar
Beklemek yorar
Özlemek yorar
Affetmek yorar
Hoş görmek yorar
Boş vermek yorar
Ve insan susar.
Her şeye ,herkese rağmen…
Elinden gelen tek şeyi yapar;
Bağıra bağıra susar.”
Belki de tükenmişimdir. Bir şeyler yapacak, bir şeylerle uğraşacak çabayı bulamıyorumdur. Benim de emek vermeden güzel giden şeylere ihtiyacım vardır. Belki beni bana geri vermek istiyorumdur.
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım, mürekkeple yazmışlar oysa, ben kurşun kalem silgisiydim. Azaldığımda kaldım. Oğuz Atay