Denizsiz ve neşesiz memleketin çocuğuyum ben.
Gözlerimde hüzün demeti, bilir mi senin şehrin böyle yüzleri ?
Işıltısının haklı gururu büyüler herkesi. Büyü… evet. İlmek ilmek bağlamış yürekleri kendine. Hangi muskayı yapsan çözer düğümünü?
Evvela haklıdır gururu. Şükür sebebi meyletmeye gel memleketime.
Bak şehrime…
Cehennemden kor düşmüş her çehresine. Harlanmış yollarında yürüyenlere mi bu öfke ? Tepeden tırnağa, tırnağından tepesine.
Yedi tepeli şehrin bilir mi böylesini ? Tozu dumanı ciğerimin düşmanı olan şehrim aşinadır hepsine.
Ayrı dünyaların değil, ayrı şehrin insanlarıyız biz. Mağlubum senin yüzüne çarpan dalgalara, saçını okşayan rüzgara, gözlerini kamaştıran mavi dalgalara.
Şehrime ve kendime ama en çok kendime ücrada kaldım.
Bilirsin. İnsan en çok kendine geç kalandır ve kendine varamayandır
Kendime doğru yola çıksam 1500 km eder mi dersin ? Kendine varamayan, ve sana da bir adım atamayan dizlerimin bağını çözdüler sevgilim. Işıksız şehrimin karanlık odasından yazıyorum sana bu şiiri. Yüreğimle seviyorum seni.
Karanlıkta büyürmüş ya göz bebeği, karanlığımda büyüttüm bende seni…
-saudade 🧚🏻♂️