Cansel Öksüz
@canseloksuz
Amasya
67 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Mezarları seyredince düşündüm: Kimler çekip gitmemişti ki bu dünyadan? Yan yana uçan kuş çiftleri gibi, dalları iç içe geçmiş ağaçlar gibi birbirine sonsuza dek aşk sözü vermiş olan erkek ve kadınlar bile günü geldiğinde birbirinden bu şekilde ayrılıyordu. Böyle düşününce kelimeler boğazımda düğümlendi.
Çok istedim dünyayı
arıtıp tozdan topraktan
yıkamak çiy taneleriyle.
Yaşam dediğimiz şey bir rüya, bir hayal kadar kısa bir şeydir.
Okur Takip Önerileri
İnsan, insan olabilmek için mücadele etmeli ve sadakatini korumalıdır.
Devamlı akan su durulduğunda serinliği özlenir, yanan ışık söndüğünde aydınlık özlenir ve insan karısını kaybettiğinde de onu ne kadar çok sevdiğini anlar. Anlayabilmek için en kötüsünün başa gelmesini beklemek ne acı. Neden mutluluğu, ancak çekip giderken çıkardığı sesle tanıyabiliyoruz?
Herkes nasıl hareket edeceğini kendi aklıyla belirler. "Aklı pazara çıkarmışlar da herkes yine kendi aklını beğenip almış."
İnsan vücudundaki demir 4.6 milyon yıl önce süpernova patlamalarında oluştu. Bir süre uzay boşluğunda dolandıktan sonra güneş sistemi oluşurken dünyanın bir parçası haline geldi ve şimdi yiyecekler yoluyla vücudunuzun bir parçası oldu. Buna benzer şekilde vücudunuzdaki hidrojen ve diğer elementler evrenin oluştuğu 13.7 milyar yıl boyunca var olmaya devam ettiler ve şu anda sizin bir parçanız halindeler.
...
Duygularıyla başa çıkmakta zorlandığı zaman bu bilimsel gerçekler biraz olsun kendisine yardımcı oluyordu.
Her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten bir varlık hayal edip diğer dinlere inanan herkesi düşman olarak görmek Homo sapienlerde yaygın bir özellikti. İnsanlar başkalarının dost ya da düşman olduğuna sadece ten renklerine ya da konuştukları dile göre değil, inandıkları Tanrı'ya bakarak da karar verirdi.
İnsanlar diğer ırkların ve kendilerinin aynı tür olduğunu bile anlayamıyor. Kendilerini ten renkleriyle, uluslarıyla, dinleriyle üstün görüyorlar
Bütün canlılar içinde kendi türüne karşı soykırım yapmaya çalışan sadece Homo sapienler.
Savaştan kar etmek isteyen karar mercilerinin yapması gereken tek şey diğer ülkelerin çok tehlikeli olduğunu söylemek ve halk arasında bunu iyice yaymaktı.
Asıl korkunç olan zeka ya da askeri güç değil; bunları kontrol eden insanların kişilikleri.
Biz asal sayılardaki bilmeceleri, bütün evreni tanımlayan teorileri, hayatın gizemli başlangıcını herkesten çok bilmek istiyoruz. Ama benim bilmek istediklerim sadece bunlar değil, ben insanlar hakkında da bir şeyler bilmek istiyorum. Homo sapienlerin beyni evreni anlayacak kadar gelişmiş mi, yoksa sonsuza kadar tam olarak anlayamadan mı yaşayacaklar?
Ne?!
Bir ulusun kişiliği o ulus adına karar alma yetkisine sahip insanların kişilikleriyle tamamen aynıydı.
Toplumda mücadele iki noktaya dayanıyordu; yemek ve çoğalma. Diğerlerinden daha çok yemek için, kendilerine daha çok yiyecek ayırmak için, karşı cinsin en çekici üyelerini etkilemek için insanlar kolayca diğerlerinden nefret edip onlara zarar verebiliyordu. Bu hayvani vahşiliği taşıyan insanlar korkutma ve kandırma yoluyla liderlik pozisyonlarına yükseliyordu. Kapitalizmin garantilediği bedava mücadele bu şiddeti arındırıp ekonomik aktivitenin arkasındaki enerjiye dönüştüren zekice bir sistemdi.