Bir aşkın nasıl bir saygıyla ve yerini bilerek dile gelmesini okumak...Okuduğum kısma kadar biraz sitemkar ana çokca sevda duyan bir adam Kafka. Başına gelenlerin de farkında.(Kitabı okuma hikayem garip oldu. Yaz başında başladım kitaba. Önce sonsuz yayınları ile başladım. Büyük bir hata yapmıştım. Sonrasında say yayınlarına geçtim. Kitabı soluksuz okuyamadım. Mektup mektup okudum. Bazı kısımlarda geriye döndüm. Çünkü ciddi çeviri farkları vardı. Bu yüzden can ya da say yayınlarını tavsiye ediyorum.)
Kafka geçen yıldan beri ilgimi çeken bir isim. Portresi ise aslında iki yıldır gözümün önündeymiş fakat bilmiyormuşum. Bu kadar geç tanışmak üzdü beni. Dönüşüm ile başlamak istiyordum. Fakat yaz tatilinde sevdiceğime hediye ettim kitabı. Ve bende onunla okumak istedim.
Spoiler olabilir!!!
Kafka' nın mektupları çok kibar ve saygılı bir dille başlıyor. Sonra sizin Kafka'nıza varıyor imzası. Sonra senin okuyor bu imza. Aşkın yolculuğunı izliyoruz. Milena evli Kafka bunu biliyor. Çok garip bir ruh hali onlarınki. Kafka Milena'nın eşine saygı duyuyor. Milena'nın kocasını sevdiğini düşünüyor. Fakat ondan vazgeçemiyor. Onunla buluştuktan sonra ise kendine engel olamıyor. Çelişkilerin, aşkın gücünün, güçsüzlüğün, vazgeçilmezliğin örneği...Onları yargılayamayız. Ama şunu yorumlayabiliriz. Şimdi ne kadar kolay vazgeçiyoruz birbirimizden!
