Her gün biri çıkar, başlar, benim ben demeye,
Altınları, gümüşleriyle övünmeye.
Tam işleri dilediği düzene girer,
Ecel çıkıverir pusudan: Benim ben, diye.
İnsan; kapattığı kapının
anahtar deliğinden bakacak kadar meraklı,
açılan kapının değerini anlamayacak kadar
sıkıntılı bir varlıktır.
unutma!
bir insana yeniden şans verdiğinde kaldığın yerden değil, kandığın yerden devam edersin!