Anna Ahmatova, Son Kadeh şiiri.
Yıkılmış yuvama kaldırıyorum kadehimi.
Kin,öfke dolu hayatıma.
Yalnızlığına ikimizin,
Ve sana kaldırıyorum.
Yalanına bana ihanet eden dudaklarımın,
Gözlerindeki ölü soğukluğuna.
Hayatın bu kadar acımasız, kaba oluşuna,
Ve kurtarmamasına bizi Tanrı’nın.
Sayfa 640Kitabı okudu
Ölüm, hayat için talihsiz bir sonuç değil. Tam tersine ölüm, hayatı yaşanmaya değer yapan şey. İnsan yalnız kaybedebileceği şeylere değer verir. Anlamıyor musun? Ölüm olmadan, hayat yavanlaşır, anlamını tümüyle yitirir.
Sayfa 56Kitabı okudu
Sözcükler ta içinde, derinde bir yerlere dokunmuştu. Başta ne olduğunu çıkaramadı, sadece nahoş bir duyguydu. Sonra büyüdü, büyüdü, sanki midesinin dibinden şişerek yukarı yükseldi, gırtlağından geçti. Sanki kusmak üzereymiş gibi. Ama öyle değildi. Yükselmekte olan şey bir feryattı, bir dehşet çığlığı ve öylesine bir güçle yükseldi ki ağzını tam zamanında açmamış olsaydı, kafası kesinlikle infilak ederdi.
Okur Takip Önerileri
Mutluydum ve mutluluk benim felaketimdi. Size söyledim; mutluluk bana göre bir şey değil.
