insanın faaliyetlerinin yine kendi türünden bir insanla müşterekliğe mecbur kaldığı noktada, yani en az iki insanın aynı isimli faaliyete giriştiği yerde artık bir insana ait işin kolaylığı bu çoklu ilişkide yoktur. basitliği gitmiştir olayın ve giriftliği artmıştır meselenin pek tabii.
ve fakat bu giriftlik, gerekliliği ve kaçınılmaz olmaklığıyla anlaşılıp aşıldığı takdirde basite irca olunur.
genel manasiyle giriftlikler ise insanı olgunlaştırmak üzere, bir kemal kazandırmak üzere halkedilmişlerdir ve insan bu giriftliklere, bu giriftlikler insana muhatap kılınmıştır. daha ilerisinde bunlar insan için yaratılmış. daha da ilerisinde bu insanı halketmekte bir muradı bulunan yaradanın insana gaye kıldığı, yaradandan razı olma bahsinin zeminidir.