Ayşe Keleş
@dedimki
Yazar,Güzellik Uzmanı Eğitmeni
İZMİR
383 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Ayşe Keleş tekrar paylaştı.
Komşular,
O güzel telaşlar...
Neşeyle içilen kahveler,
Ütülenip giyilen yeni giysiler...
Öpülen eller,
Toplanan şekerler.
Biraz annem,
Biraz babam.
Biraz da çocukluğum.
Bayram işte,
Gelsin isterdim eski sevinciyle...
Gözlerim çok uzaklarda,
Gönlüm sevdiklerimle.
Yüreğim özlem yüklü,
Hüzün sağnak sağnak yağıyor
içime...
Ayşe Keleş ''Evinizden sağlık,gönlünüzden sevgi eksik olmasın iyi bayramlar''
BENDE BAHAR HİÇ BİTMEZ
BENDE BAHAR HİÇ BİTMEZ
Hayat yeşil ışık yaksın diye beklemem. Kimseden izin almam,oyalanmam gideceğim kalbimin yoluysa eğer...Bilirim ki hayat o yeşil ışığı hiçbir zaman yakmaz.Yıllar öğretti bunu bana...
Vefayı kendimde ararım. Vefayla severim sevinçlerimi,hüzünlerimi kısacası yüreğimi ve yüreğimi sevenleri.Hiç gocunmam,yakınmam çıkacağım yokuşların sonu sevgiyse eğer...Vefa arayıp başkalarında boşuna yormam kendimi.
Gereksiz düşüncelere,hayallere kapılmam.Elimde olanla yetinmesini bilirim.Karnım doyacak kadar aşım,yatacak kadar yerim olsun yeter.Nasılsa misafiriz bu dünyada bunu iyi bilirim ben.
Hep karlar yağar güvenilen dağlara bunu çok gördüm. Geç de olsa doğru yolu bulup, kendi iktidarımı kurdum.
Bende bahar hiç bitmez.Yorulmakla değişmiyor hiç bir şey. O yüzden yormam kendimi. Sadece kendi baharlarıma güvenirim...
Ayşe Keleş
Okur Takip Önerileri
Ben Seni Çok Sevdim
BEN SENİ ÇOK SEVDİM
Gölgelerini kaldırıp gözlerimin,
Işığınla aydınlattığın gün sevdim.
Aldanmıştım,
Yanılmıştım...
Aşka bütün kapılarımı kapatmıştım.
ANNEM BEN VE ÇİÇEKLERİ
ANNEM BEN VE ÇİÇEKLERİ
Aynı dili konuşurduk
Annem ben ve çiçekleri.
Olmazları oldurur,
Dertleri unutur,
Mutluluğun bir yolunu bulurduk.
Ayşe Keleş tekrar paylaştı.
Orta Anadolu da bir geleneğin adı YILKILIK. Çiftçiler köylüler atları besleyip ahırlarında barındırıyorlar. Yıllarca kendi işlerinde kullanıyorlar. Gel zaman git zaman bazı atlar yaş alıp güçlerini kaybediyorlar. Köylüler, çiftçiler artık o atların işlerine yaramayacağını düşünerek o atları yılkılığa ayırma kararına varıyorlar.
Bir atın yılkılığa ayrılması demek gözden çıkarıldığı anlamına geliyor. Çiftçi artık o atı besleyip ahırında görmek istemiyor.
Bu kararı verdikten sonra sürüyü içeri alırken o atın yüzüne kapıyı kapatıyor. At kapıyı tekmelese de gitmemek için dirense de onu tek başına vahşi doğaya bırakıyor. Bu çetin şartlara dayanır da hayatta kalmayı başarırsa onu tekrar geri alır ve işlerimde kullanırım diye düşünüyor.
Uzun ve çetin kış şartlarına, vahşi hayvanlara karşı mücadele veren YILKI atı daha da güçleniyor. Uçsuz bucaksız dağların, alabildiğine mavi gökyüzünün altında özgürce koşabileceğini farkediyor. (Acılar ya öldürür ya da çok güçlü yapar.)
Bu dünyada hepimiz bir YILKI atıyız. Bir şekilde hayata atılıyor ve kendi mücadelemizi veriyoruz. Kimimiz çok erken yaşlarda bunu yaşıyoruz.
Yılmak yok. Yıkılmak yok. Rabbim hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın. Her haklı mücadelesinde galip getirsin.
Ayşe Keleş
AH YORGUN YÜREĞİM
AH YORGUN YÜREĞİM
Ah yüreğim!
Sen
avuçlarında yorgun cümleler
biriktirirken,
hayallerim öperdi ilkbaharın ellerini...
Zamanımı harcadığım insanları izliyorum...
Emek verdiklerimi,
El uzattıklarımı,
Sarıldıklarımı,
Kucakladıklarımı,
Taşıdıklarımı,
Yaralarını sardıklarımı,
Sesleri olduklarımı izliyorum...
İnsanı oynayan yalancıları izliyorum...
Sonra tükenen uçup giden ömrüme bakıyorum....
Adaleti olmayan bir dünyanın ihanetleri içinde gecen gençliğime yanıyorum..! (Alıntı) Bu anlamlı şiire bu güzel parça eşlik etsin. youtube.com/watch?v=knycWcY...
Ayşe Keleş tekrar paylaştı.
S. Serra Erdoğan : Merhaba, ilk olarak kendiniz hakkında bizi biraz bilgilendirir misiniz?
Ayşe Keleş : Edirne Keşan ilçesi doğumluyum.Babamın konsolosluktaki görevi nedeniyle bir süre anneannemin yanında okuluma devam ettim.Okul bittiğinde ailemin yanına gitme planları yaparken Edirne Kız Öğretmen Okulunu(daha sonra liseye
AFFEDER Mİ ZAMAN BİZİ ?
AFFEDER Mİ ZAMAN BİZİ ?
Göç vakti diyordu yağmur
Yapraklarımı döktüm
Bütün kuşları bıraktım
Yüreğimi bıçak gibi delip geçen bir türkü
Duvarıma annemin gülüşlerini astım
Sonra eğildim yalnızlığıma
Bir gelincik bıraktım.
Gönlümce sevmeyi de sevilmeyi de başaramadım ben
Hep bağbozumuna denk geldi yüreğim
Hep geç kaldım.
Şimdi baharın elleri ile