Uzun uzun susmak istiyorum belki. Kendimi çok özlemiş olabilirim. İçimde susturduğum sesleri artık özgür bırakmam istiyorum. Bir rüzgar esse de savrulsam diye kendimi öylece bırakasım vardır belki, olamaz mı? Adımlarımı sağlam yere bastığımı sanmaktan çok yorulmuşumdur. Yokuşlardan bıkmış ve belki kendi hür iradenle seçeceğim başka dik yokuşlardan çıkmanın hayalini kuruyorumdur. Ya da bir bisikletle yokuş aşağı inerken kollarımı iki yana açmak ve gözlerimi kapatmak istiyorumdur. Ne bileyim belki “ne bileyim” dediğim ne varsa bir yere boş boş bakıp düşünmek istiyorum. Gözlerim, ellerim, kalbim çok yorgun da olabilir mi ey insanlar? Biraz öteye mi gitseniz?