“Ne şehri hissediyordum, ne de sokağı, ne sokağın adını, ne de kendi adımı. Sadece burada yabancı olduğumu hissediyordum.”
Ay Işığı Sokağı | Stefan Zweig
Seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim.
“Uyandım bir sabah” gibi değil, öyle değil
Nasıl yürür özsu dal uçlarına
Ve günışığı sislerden düşsel ovalara
Kırk kere söyledim bir daha söylerim
Savaşta ve barışta
Karada ve denizde
Düşkünlükte ve esenlikte
Zamanımız apayrı bize göre
Yan yana olduk mu el ele
Aç kalsak ağlamayız biliyorum.