İnsanlar ne için kendilerine birey olarak değil de gruplar halinde hitap edilmesini tercih ediyor? Vicdan, yaşamın en büyük külfetlerinden biri olduğu için mi? Bir "gurubun parçası olmayı" ve "bir taraf oluşturmayı" tercih ediyoruz, çünkü bir grubun parçası olmak vicdanını uykuya yatırmak anlamına geliyor. Vicdanın yanında, iki ya da iç kişi olamayız, bir "Miller Kardeşler ve Ortakları" olamayız. Hayır, hayır. Grubun güvenceye aldığı tek şey vicdanının yürürlükten kaldırılmasıdır.
Vasatlık, en büyük sendelemedir, insanın içine şeytan girmesinin en tehlikeli şeklidir, şifa bulma olasılığı en düşük olanıdır. Vasatlık seviyesinde dine "sahip olmak" yıkım ve mahvoluşun en vasıfsız biçimidir.