Unutamadığınız bir kitap cümlesi var mı?
Yıllar önce okumuştum Bin Muhteşem Güneş'i. Ama daha yıllar geçse hafızamdan silinmez şu cümle. Bana göre evrenseldir:
Pusulanın hep kuzeyi gösteren ibresi gibi, bir erkeğin suçlayan parmağı da daima, mutlaka bir kadını gösterir. Her zaman. Bunu hiç unutma Meryem.
-Cehennem yerinde hiç ateş yoktur, herkes ateşini buradan götürür.
-Böyle dilsiz, böyle düşmanca, böyle bölük pörçük dolaşmayacağız bu dünyada.
-Bundan sonra yeryüzünde çiçekler dostluk açacak.
Temmuz ayını verimli geçirebildiniz mi değerli okurlar?
Ben son haftasına kadar iyi gidiyordum, son hafta okuyamama sürecine girdim. Ayı şu an okuduğum kitabı da sayarsak "16" kitap ile tamamladım. Yine de verimli bir aydı diyebilirim.
Cemil Meriç "Bu Ülke" isimli eserinde kitaplardaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim, der. Var mı sizin de kitaplarda sevdiğiniz kahramanlar? Bir "kitap kahramanı" olsaydınız hangisi olurdunuz /olmak isterdiniz?
Kendi adıma, kitapları okurken başkahraman ile özdeşim kurarım genelde. Ve kuşkusuz
Ahmet Ümit'in kahramanı Başkomiser Nevzat olmak isterdim.
Hep romanlardan, öykülerden bahsediyoruz. Bizimle sevdiğiniz bir şairin birkaç dizisini paylaşır mısınız? Ben başlayayım:
"Temmuz tam bu işe göredir bana kalırsa,
Gel bağışlayalım birbirimizi."