Siz hep sesi çok çıkanın yanına koştunuz.
En sessiz duranın canı daha çok yandı görmediniz!
Altını üstüne getirmek istediğin masa da aklı başında oturmak çok sağlam imtihandır.!
"Seni çok özledim" demek istiyorum,
Cümlede en çok da çok kelimesi az kalıyor.
"Sen de beni çok özle" demek istiyorum,
Bu kez de çok kelimesi çok olur diye korkuyorum.
Söyleyince çok oluyorum,
Susunca da çok ölüyorum..
Okur Takip Önerileri
İnsan ancak ait olduğu yeri bulunca kök saldığına sevinebilir....
Ne güzel demiş İmam Sadık;
"Vallahi ısrarla duâ edene Allah, her dilediğini verir."
İki kişinin, darıldıktan sonra birbirinin ayıplarını ortaya çıkarması, münafıklık alametidir.
İMAM ŞAFİİ
"Hz Peygamber Yüce Allah'ın bir hadisi Kudside şöyle buyurduğunu bildirmiştir. "Kulum, ona farz kildiklarimdan daha sevimli bir seyle bana yaklaşamaz. O, nafilelere devam ettikçe bana yaklaşmaya da devam eder ve sonunda benim sevgime mazhar olur. Ben onu sevdiğimde onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli ve yürüyen ayağı olurum. Benden bir şey istediğinde ona veririm; bana sığındığında onu korurum ..."
Siz istiyorsunuz ki, çöllerin ortasında susuz bıraktığınız insanlar size gül bahçesi sunsun.
Hz. Yusuf Aleyhisselam'ın duâsıyla istiyorum Allah'ım....
"Ey Rabbim!
Kaderimde muhtaç olmak varsa, bu muhtaçlık bir tek Sana olsun.
Beni Sen'den başkasına muhtaç eyleme."
Allah’ın bana çizdiği yola o kadar güveniyorum ki...
İyi bir şey oluyorsa harika,
Kötü bir şey oluyorsa çok iyi bir şey yolda..
Sen mutlu ol diye hayatını veren de var,
Mutlu olma diye hayatını elinden alanda..
Kendi olarak sana gelen,
Sana gereksinimi olmadan seni isteyen,
Sensiz de olabilecekken senin ile olmayı seçen,
Kendi olmasını seninle olmaya bağlayan
O, işte...
Dua etmeyi o kadar çok seviyorum ki.
Hiç kimseyle paylaşamadığım bir şeyi Allah'tan istemek ve mutlaka bir kapı açacağını bilmek muazzam his.
Allah'tan yana olanların ilk sınavıydı yalnız kalmak.
Kalp dünyaya kırıldığı ölçüde, insan dünyaya küstüğü nispette O'nun kapısı tıklatılırdı.
Hüzün teselli bulmanın, sabretmenin ve olgunlaşmanın kaynağıdır.
Bir an gelir seni teselli eden bir hüzünle karşılaşır kalbin.
Ve onla huzur bulursun.
Yağmurlar durur, rüzgarlar kesilir, fırtınalar diner.
Ama bir an gelir hüzün de seni bırakıp gitmek ister.
Ya Hazanın hüzün mevsimi olduğunu bilmez ya da hazanın hüzünden bir şeyler bilmediğini sanır.
Bilmez ki hazan hüzün ile vardır.
Selam olsun hüzün yağmuruna...
Esen hüzün rüzgarına...
Yüreğime düşürdüğü hüzün yıldırımlarına...