R_abia niye bu kadar güzelsin hoşsun acaba?
A_l kitabını oku, bir şarkı dinle makamı Saba
B_ir kalbin var ki pırlantadan yapılmış galiba
İ_ nce, zarif, duygusal, sevgi dolusun sen Rabia
A_rtık mutluluğu bulacaksın hiç göstermeden bir çaba.....
Mayıs
Gel dinle şimdi, açayım da sözü,
Tek tek söyleyeyim ondaki özü.
Hakk’ın hikmeti en eski demdendir,
Şu sözlerin yorumu Âdem’dendir.
Şu cihan, iki cihanca pek dardır,
Geniş bak, böyle yüz bin cihan vardır.
Çok büyük cihandır gönül cihanı,
Kendini arayanlar bulur onu.
Şu nefs şehrinden vereyim de haber,
Ondan ümit ve beklentini gider.
Sana gönderilmiş iki sultan var:
Ten mülkünü zaptetmek ister bunlar.
Bütün şairlere kırgınım seni bu kadar dillere düşürdükleri için, bütün dillerde benim içinde de bir kere dinle, hecesi aşk olanın cümlesinde keder eksik olmaz. Neek
"- Bence siz bir papazdan bile daha çok inanıyorsunuz.
- Kime? Ona mı? Şimdi beni dinle. -Kirillov durdu; öfkeli, kımıltısız bakışları önündeydi. Şu yüce düşünceye kulak ver: Bir gün dünyanın orta yerine üç haç dikildi. Bu haçlardan birine gerili olanın o kadar güçlü bir inancı vardı ki, yanındaki haçta gerili olana 'Bugün benimle cennete gideceksin,' dedi. Gün batarken ikisi de öldü; ne cenneti gördüler, ne de yeniden dirilişi. Söylenen gerçekleşmedi. Kulağını aç: Bu adam, dünyanın en yüce varlığı, dünyanın varoluş nedeniydi. Dünya ve onun üzerindeki her şey, bu adam yoksa eğer bir çılgınlıktan başka bir şey değildir. Ondan önce de, ondan sonra da Onun gibisi olmadı; olamaz da; bir mucize bile var edemez onun gibisini. Zaten mucize de, bugüne dek onun gibi birinin olmaması ve bundan sonra da olamamasıdır. Doğa yasaları eğer Onu, kendi yarattığı mucizeyi bile esirgeyemeyip Onu yalanlar içinde yaşamak ve bir yalan uğruna ölmek zorunda bıraktıysa, o zaman tüm yeryüzü yalandan ve budalaca bir güldürüden, gezegenin tüm yasaları da şeytani bir vodvilden başka bir şey değil demektir. Bu durumda yaşamak neye yarar... ne uğruna yaşanacak? Hadi, yanıt ver de göreyim!"
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.