Çayırların her yerinde kesintisiz bir şeyler oluyordu. Birisi ölüyor,birisi doğuyordu.Bazen bir veda ve bir karşılama aynı anda gerçekleşiyordu. Filiz kederinin uzun sürmeyeceğini biliyordu.
“O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.”