bir vuruşta kim kalbimi bulabilir
el değmedik yerlerimde saklıyorum
bazen adımın son harfinde gizlidir
bazen ben bile bulamıyorum
gökyüzünde bir yere çekilmiştir
Telefonlarla geldi telaşlı ve ürkek
Birdenbire geldi beklemiyordum
Hayli dargın sesi kalın ve titrek
Umutsuzluğuma geldi oysa yorgundum
Üstelik incittim de istemeyerek
...
"... bir tarafım, böceklerinden yıldızlarına kadar kâinatın kalabalığını ve dünyanın dört bucağında kaynaşan insanları burnumun dibinde hissediyor, onlarla beraberim, onların içinde; bir tarafım ise yapayalnız, öylesine yalnız ki bunu, bu hissi ömrümde ilk defa duyuyorum; kederden boğuluyorum bazen, bir tarafım boğuluyor, bir tarafım ama boğuluyor, bunu, bu yalnızlık duygusunu, bu kahrolası kederi yenmem lazım..."
Nâzım Hikmet
Yediklerimiz değil, hazmettiklerimiz bizi güçlü yapar.
Kazandıklarımız değil,biriktirdiklerimiz bizi zengin yapar. Okuduklarımız değil, hatırladıklarımız bizi bilgili yapar.
Başkalarına verdiğimiz öğütler değil,bizzat uyguladıklarımız bizi insan yapar...
LKAÖ
İyi insanlara kötü şeyler olur. Ama bu iyi insanlar hayatlarının geri kalanını, sinirden dişlerini gıcırdatarak ve soygunun hatırasını tekrar tekrar kafalarında canlandırarak yaşamaya devam etmezler. Bizi en çok üzen felaketler, içimizden atamayacak kadar güçsüz olduklarımız, kabul etmek istemesek de bizim de içinde rol almış olduklarımızdır. Bu yüzden acı çekmeye devam ederiz- kökenine inmeyi reddettiğimiz için. Bunu içimizden, bağlı olduğu yerden koparıp atamayız, çünkü bağlı olduğu noktaya eğilip bakmayı reddederiz.