Ne tuhaf! İnsanoğlunun yaşamda en geç keşfettiği şey şimdiki zamandı. İnsan içinde yaşadığı ânı derinleştirmeyi zamanla, yani zamanı azaldıkça öğreniyordu.
İnsan ruhu içi en kahredici ceza görmezden gelinmekmiş. Kişi, her türlü işkenceye dayanabilirmiş de, yok sayılmaya, varlığının öteki tarafından tasdik edilip onaylanmamasına katlanamazmış.
Sen daha kaç bahar gördün, kaç yaz yaşadın. Çok gençsin,daha hiç tecrüben yok. Ama merak etme, öğreneceksin. Dost görünenin nasıl düşman olabileceğini, iyi biriymiş gibi davrananın aslında dünyanın en kötü kişisine dönüşebileceğine, bilge zannettiğin o kutsal kişilerin sadece kendi çıkarı peşinde koşabileceğini, sana sadık gibi duranların bir gün en büyük ihaneti yapabileceğini öğreneceksin. Göründüğü gibi değildir dünya, görüldüğü gibi değildir insan.
Sürü halinde yaratıklar bir araya toplanmış birbirlerinin düşüncelerine göre hayatlarını şekillendiriyorlar, kölesi oldukları çocuksu formüller yüzünden birey olamıyorlar ve gerçek bir hayat süremiyorlar.