Sana durmadan mutluluk taşıyan
Mevzilerini yıktın kalbimin
Saat tiktaklarını unuttu
Hayat zikzaklarını
Bir genç kızın solgun anılarında
Sen beni unuttun bir akşamüstü
Ben alfabeyi
Harf ne idi
Hece ne idi unuttum
Asılı kaldılar gözlerinin boşluğunda
Haklısın; bu kağnı böyle yürümez
Yollarımız buluşmuyor ufukta
Can yağmuru yağar yağar kurumaz
Hayallerimiz buluşmuyor ufukta
Hayat binbir türlü etse de bizi
Ellerimiz buluşmuyor ufukta
Sulara yansıyan gölge
Islanıp kurur mu sandın
Sevdayı bilmeyen dalga
Sahile vurur mu sandın
Ardına düşen ağıdın
Sesinde yükselir adın
Yüzüne bakan yiğidin
Anladım ki yol yok, çeşme batık, hayal boş
Anladım ki kül tabelası delinmiş
Ceplerimi acıyla doldurmuşum
Anladım ki bu çağ kızıl kıyamet
Umrunda mı sanki ben varmışım, yokmuşum
Dünyanın en güçlü insanları kimlerdi?? En çok paraya sahip olanlar mı? Yoksa istemedikleri kadar toprağı olanlar mı? Güç neydi?? Benim için güç aileydi. Sofraya konulan bir tas sıcak çorbaydı...